Tuğkan - Ele Layık

Bir ağlar bir gülerim
Yüzünü göre göre güzelleşirim
Bu yolda bir suru bedel ödedim
Hüznü böle böle gelebilirim

Bazen solar bazen açarım
Sözüm çoksa bile konuşmam susarım
Gülüyorsam mutluluktan değil
Elini tutmanın hayaliyle yaşarım

Yolumuza tas koymadan duramıyorlar
Seni beni ele layık görüyorlar
Bize doğruyu söylemiyorlar
Sevgilim

Ah yaprak gibi
Sert ve kırılgan
Güz yağmurlarında uzansam kaldırımlara
Ezip geçsen de
Darılmam