Tunay Bozyiğit - Yüzün Okunmuyor Sesinde

Yüzün Okunmuyor Sesinde
Seyduna Bir Yanıyla Sırtını Dağlara Yaslamış
Rahat Rahat Uyuyordu
Diğer Yanı Sevda Kılıcından Geçiriliyordu
Hasretin Sütlü Şafağında
Her Ahda Ciğerine Kan Otururdu
Buzdu Kapkaraydı Dağların Kuytuluğu
Yaşamın Korkusu İtelemişti Dağlara Onu
Türkü Söylerdi Nefes Almak İçin Uluyan Gecelerde
Yorgun Sularca Uykuya Dalmazdı Hayat Seydunada
Etrafı Ağaçlı Akarsuya Benzerdi Şahrudun Gözleri
Ayışığına Bakarak Şarkı Söylerdi Akarken
Geceleyin Bile Yedi İklim Rengiydi Yüreği
Güneş Rengi Gözleri Düşünürdü Şahrudun
Yorgun Düşleri Dökülürken Uykunun Gölüne
Gece Gibi Kapkara Gözüyle Yıldızlara Bakıp
Düşünürdü Şahrudu Düşünür İçi Yarılırdı Acıdan
Bir Türkü Gibi Gözleri Uzakalra Uzanırdı Bir Şafak Güzelliğinde Şahrudla Uyanmaktı Ümidi
Ve Dağ Gibi Sertleşen Yüzüyle Düşerdi Toprağa
Yorgun Gözleri Öylece Açık Dururdu Uykuda Yüzünde
Yıldızların Yaşadığı Saatte
Şahrud Yağmurun Geliniydi
Renklerin Yedi Vereniyle Nakışlardı Gök Maviyi
Ne Vakit Seydunaya Hasret Yaksa
Kırık Su Gibi Bakardı Dağlara
Ve Genç Ölümlere Yakılan Türküler Gibi Ağlardı Kutuylara
Seyduna Sevdasını Dağların Yüzü Yapar
Yıldız Yanığı Gecelerde Yüreğinin Esrarına Dalar
Karayele Ahını Salardı
Karanlık Denizinin Kıyısına Çekmişim İki Küreğimi
Nicedir Senden Aldığım Ağrı Sözlerdir Ağzımın Taşıdığı
Saklımda Ağlarım Yada Bir Dostun Yüzüne Gülerken
Sularımı Yeraltına Çekmişim Az Yaşadıklarımda Uzun Ölmüşüm
Ah Şahrud Niye Yüzün Tam Okunmuyor Sesinde Niye