TÝr - Nornagest Ríma

Nornagest Ríma


Eit er frøðið um Nornagest,
-tú tarvst onki ráð geva í vanda-
tílíkum góðum gekk han næst,
-hvør ein sveinur geri so-
oksar tólv vóru leiddir á torg
og so fram á fríðu borg
-Hvíta tjald nívir niður frammi.
Enn gellir lúður í stavni,
Kallur kom heim við ungum syni,
Kelling situr so hákonu blíð,
Hvíta tjald nívur niður frammi.-

Kongur ætlar at høgga teir,
-tú tarvst onki ráð geva í vanda-
Tílíkum góðum gekk tað við gleim.
-hvør ein sveinur geri so-
Kongurin hjó so mikið høgg,
At blóðið dreiv við benjar døgg
-Hvíta tjald nívir niður frammi.
Enn gellir lúður í stavni,
Kallur kom heim við ungum syni,
Kelling situr so hákonu blíð,
Hvíta tjald nívur niður frammi.-

Allir duttu teir deyðir niður,
-tú tarvst onki ráð geva í vanda-
Øxin stóð í stokki við.
-hvør ein sveinur geri so-
Allir lovaðu hilmarhøgg,
blóðið dreiv um benjardøgg.
-Hvíta tjald nívir niður frammi.
Enn gellir lúður í stavni,
Kallur kom heim við ungum syni,
Kelling situr so hákonu blíð,
Hvíta tjald nívur niður frammi.-

Har kom kall við høkjur tvær,
-tú tarvst onki ráð geva í vanda-
Studdist so fast á báðar tær.
-hvør ein sveinur geri so-
Kongurin kvøður kalli blíttt:
"Hví lovar tú ikki høggið mítt"
-Hvíta tjald nívir niður frammi.
Enn gellir lúður í stavni,
Kallur kom heim við ungum syni,
Kelling situr so hákonu blíð,
Hvíta tjald nívur niður frammi.-

Yvrið harra var høggið títt,
-tú tarvst onki ráð geva í vanda-
í forðum sá eg vænari slíkt.
-hvør ein sveinur geri so-
Tá skalv bæði leyv og lund,
Sjurður høgg ormin í miðju sundur."
-Hvíta tjald nívir niður frammi.
Enn gellir lúður í stavni,
Kallur kom heim við ungum syni,
Kelling situr so hákonu blíð,
Hvíta tjald nívur niður frammi.-

"Kanst tú siga frá Sjurð svein,
-tú tarvst onki ráð geva í vanda-
hann var frægur av fornum ein."
-hvør ein sveinur geri so-
"Tað kann eg siga Sjurði frá,
tílikan eingin við eygum sá.
-Hvíta tjald nívir niður frammi.
Enn gellir lúður í stavni,
Kallur kom heim við ungum syni,
Kelling situr so hákonu blíð,
Hvíta tjald nívur niður frammi.-

Høgni var ein heiðursmann,
-tú tarvst onki ráð geva í vanda-
Ljotan av lit so kendi eg hann.
-hvør ein sveinur geri so-
Gunnar var so reystur og ríkur,
fróður og blíður og Gunhild líkur.
-Hvíta tjald nívir niður frammi.
Enn gellir lúður í stavni,
Kallur kom heim við ungum syni,
Kelling situr so hákonu blíð,
Hvíta tjald nívur niður frammi.-

Fróður og blíður og Gunhild líkur,
-tú tarvst onki ráð geva í vanda-
Seint man føðast annar slíkur.
-hvør ein sveinur geri so-
Faðir mín átti fríðdligt bú.
Fjól tað mikið um manga kú.
-Hvíta tjald nívir niður frammi.
Enn gellir lúður í stavni,
Kallur kom heim við ungum syni,
Kelling situr so hákonu blíð,
Hvíta tjald nívur niður frammi.-

Eg sat á skógvi og goymdi hest,
-tú tarvst onki ráð geva í vanda-
Helst tá ið veðurið var best.
-hvør ein sveinur geri so-
Riðu teir um dikið heim,
Gunnar og Høgni og Sjúrður svein.
-Hvíta tjald nívir niður frammi.
Enn gellir lúður í stavni,
Kallur kom heim við ungum syni,
Kelling situr so hákonu blíð,
Hvíta tjald nívur niður frammi.-

Ríðu teir um díkið tá,
-tú tarvst onki ráð geva í vanda-
Eg var sevin og sá hará.
-hvør ein sveinur geri so-
Gunnars hestur sprakk um fyrst,
Gunnar kandi væl tann dyst.
-Hvíta tjald nívir niður frammi.
Enn gellir lúður í stavni,
Kallur kom heim við ungum syni,
Kelling situr so hákonu blíð, Hvíta tjald nívur niður frammi.-

Høgna hestur sprakk um tá,
-tú tarvst onki ráð geva í vanda-
Grani fastur í feni lá.
-hvør ein sveinur geri so-
Sjúrðar hestur sprakk um síðst,
tá gav Guð mær goðan list.
-Hvíta tjald nívir niður frammi.
Enn gellir lúður í stavni,
Kallur kom heim við ungum syni,
Kelling situr so hákonu blíð,
Hvíta tjald nívur niður frammi.-

Grani fell í fenið fast,
-tú tarvst onki ráð geva í vanda-
galtagjørðin sundur brast.
-hvør ein sveinur geri so-
Allir stigu úr søðlum teir,
Gunnar, Høgni og Sjúrður svein.
-Hvíta tjald nívir niður frammi.
Enn gellir lúður í stavni,
Kallur kom heim við ungum syni,
Kelling situr so hákonu blíð,
Hvíta tjald nívur niður frammi.-
Allir tuga á dýran hest,
-tú tarvst onki ráð geva í vanda-
Sjúrður tugar á teymar mest.
-hvør ein sveinur geri so-
Ofta havi eg um díkið trott
bæði dag og døkka nátt.
-Hvíta tjald nívir niður frammi.
Enn gellir lúður í stavni,
Kallur kom heim við ungum syni,
Kelling situr so hákonu blíð,
Hvíta tjald nívur niður frammi.-

Gestur, ger mær viljan ein
-tú tarvst onki ráð geva í vanda-
tváa mín góða gangara rein.
-hvør ein sveinur geri so-
Sylgjan, íð sundur brast fyri mær,
Hana, Gestur, gevi eg tær.
-Hvíta tjald nívir niður frammi.
Enn gellir lúður í stavni,
Kallur kom heim við ungum syni,
Kelling situr so hákonu blíð,
Hvíta tjald nívur niður frammi.-

Riðu so fram at eina á,
-tú tarvst onki ráð geva í vanda-
Eingin kundi til manna sjá.
-hvør ein sveinur geri so-
Eg tváaði hans bróst og bringa rein,
hans lær og legg og langa bein.
-Hvíta tjald nívir niður frammi.
Enn gellir lúður í stavni,
Kallur kom heim við ungum syni,
Kelling situr so hákonu blíð,
Hvíta tjald nívur niður frammi.-

Góðan gangara gjørdi eg rein,
-tú tarvst onki ráð geva í vanda-
síðan hevði meg Sjurður til svein. .
-hvør ein sveinur geri so-
Vær ríðum so fram á Fávnis ból,
Har skein gull sum geisar av sól.
-Hvíta tjald nívir niður frammi.
Enn gellir lúður í stavni,
Kallur kom heim við ungum syni,
Kelling situr so hákonu blíð,
Hvíta tjald nívur niður frammi.-

Eg tók eitt hár av sama hesti,
-tú tarvst onki ráð geva í vanda-
tað var sítt og vaxið mest.
-hvør ein sveinur geri so-
Tað var favn og feti sítt.
glógvaði rætt sum silvur hvítt.
-Hvíta tjald nívir niður frammi.
Enn gellir lúður í stavni,
Kallur kom heim við ungum syni,
Kelling situr so hákonu blíð,
Hvíta tjald nívur niður frammi.-

Eg havi í forðum farið vítt,
-tú tarvst onki ráð geva í vanda-
Ei funnið ljós og lívið mítt."
-hvør ein sveinur geri so-
Kongur gav honum skaft og skeið,
Og sjálvur segði han kalli leið.
-Hvíta tjald nívir niður frammi.
Enn gellir lúður í stavni,
Kallur kom heim við ungum syni,
Kelling situr so hákonu blíð,
Hvíta tjald nívur niður frammi.-

"Í Fraklandi er vatnið vítt,
-tú tarvst onki ráð geva í vanda-
Har er ljós og lívið títt."
-hvør ein sveinur geri so-
Leingi kavaði kurtis mann,
áður hann beint á blýggið fann.
-Hvíta tjald nívir niður frammi.
Enn gellir lúður í stavni,
Kallur kom heim við ungum syni,
Kelling situr so hákonu blíð,
Hvíta tjald nívur niður frammi.-

Kørnar prestur skírði hann,
-tú tarvst onki ráð geva í vanda-
Tá leið lív sum ljósið brann.
-hvør ein sveinur geri so-
Tá ið ljós í lyktu var brent,
Tá var lív og levnað ent.
-Hvíta tjald nívir niður frammi.
Enn gellir lúður í stavni,
Kallur kom heim við ungum syni,
Kelling situr so hákonu blíð,
Hvíta tjald nívur niður frammi.-