U.L.A.Ş - Gelen Olmadı

Çoğul değil, tekil
Bu yolda görünen tekim
Ekim ayazını çekip üşürüm, içime dertsin…
Asimile edemedim kalbimi bedenime
Tasasını çekerim ben, halbuki sendin…
Failim, şahidim, sahibi kalbimin
Hepsini geçtim, güvendiğim eldin
Bir sevdiğim yok aslen, Tanrı şahit
Bir gülünce, dünyaya kalıcı tahrip
Tutamadım dilimi
Yutamadım tükürüp
Kusamadım her şeyi sonradan düşünüp
Yaşamadım say seni
Aşamadım kendimi
Baş edemem, üzgünüm, gözümde dağ gibi uzuyor yollar
Susuyor herkes, bitiyor her şey
Kalmadı güne dünden hiç bir renk
Yine de 'son” değil
Bana bir söz verin; bu sefer ölmedim…
BANA SON KEZ BAK BU KEZ
SANA SÖZ BU SON NEFES
YİNE YALNIZ, YOK BİR SES
SANA AĞLADIM
YİNE GELEN OLMADI…

Elimde yok bir neden ve ben delil peşinde
Bulut, yoğun karda küs kadın kadar soğuk
Tenim kuru, yolumda sis
Sert kavisle bağlanan bu tek bir çizgi dengesiz
GELEN OLMADI…

Yolumda kurt ve sen; yoğun çakal
Canım da bezmek üzere, n'olur benimle kal
Bir anda beliren tonla silüet gülerken sevgisiz
Gelin dedim ama hiç;
GELEN OLMADI…