Ümit Sayın - Eframis

Tüm evrenin gözleri kördü
Bir gün bir adam ışığı gördü
Görmenin ne olduğunu bilmediği için
O'nu anlatamadı

Sevgiyle sevgiyle sevgiyle
Tanrının çocukları ışığı gördü
Milyonlarca toz çiçeğinin içinde
O ilk defa kendini gördü

Cehennem ateşlerine
Cennetinin sevincini
Korkularını beklentilerini
Günü geceyi öfkeyi
Herşeyi bir çırpıda sildi
O derin bir uykudan uyanıp Kendini oraya gönderdi

Yıkılmaz bir kale
Aşılmaz bir deniz
Sarsılmaz gök kubbe gibi

Dilin, inanışların,
Irkın, renklerin, seslerin
Görüntünün, duyguların
Dostluğun, sevginin
Zamanın, mesafenin,
Arayışın, yolculuğun
Mekanın, rüyanın,
Varoluşun,
Bittiği an içinde
Biz Bir'iz