Umut Altınçağ - Umut Yüklü Bahar

Ta spartaküsten bize miras kalan sevda uğrunadır
Dağların doruklarında tüketilen zaman
Dayamış omzuna silahını
Bilinmez ne düşünür
Kimbilir neresinde sevdanın
Sevişirken gözleri çoban yıldızıyla
Henüz namlusu soğumamış
Nöbetçi partizan

Mavi çocuksu gülüşlerini
Partizan romanlarını
Özgürlük türkülerini
Bizlere bırakıp gittin

Küsme bana mavi gülüşlüm
Umut yüklü baharım terkedip gitme
Sonra sabahı ve güneşi, şairi ve ozanı kıskanırım
Onlar ki dünya kurulalı terketmediler birbirlerini
İki gözüm, can yoldaşım Duydum ki dağların doruklarında kızıl güller sofrasındasın

Oturmuşsun tarihin en güzel yerine
Asırların açlığını doyurmaktasın
Ne mutlu sana partizan

Gözlerim gözlerinden olduysa
Usulca kapandıysa
Sevmenin yeryüzünde cenneti kurma kavgasının
Tatlı yorgunluğudur
Gözlerime kapanan

Metropolde filizlenir
Dağların doruklarında
Gelişimsel birer çiçeğim
Özlemim, hasretim, yüreğim

Ne mutlu sana partizan