Urbanus - Fonske & Fronske

Fonske had een vader die zo sterk was als een reus
en zo groot dat hij de boomtoppen kon raken

Hij had twee rechter handen, het was de beste stielenman
Alles wat hij droomde kon hij maken

En hij maakte een speeltuin van kilometers lang
waar Fonske naar believen mocht in spelen

Met echte cowboybergen en een piratenzee
en een woestijn met schatten en kamelen

En videospelletjes en een computerzaal
en een flipperkast met balletjes van goud

Hij kreeg ook een atoombom en een fiets en een raket
en een kostuum van een echte astronaut

Op't einde van de week, was vader oh zo moe
hij zei: "ik ga wat rusten voor een poosje"

Je mag met alles spelen, alles is van jou
maar raak niet aan het lichtgevende doosje

Toen vader terugkwam, opgewekt en fris
Zat Fonske in zijn Cadillac te treuren

"Vader ik verveel me, ik voel me zo alleen
Kan je nog eens iets laten gebeuren?"

En Fonske viel in slaap en toen hij wakker werd
Zat er daar een meisje in zijn raampje

Ze was mooier dan zijn flipperkast en zachter dan het gras
Ze kon lachen en Fronske was haar naampje

Fonske en Fronske keken naar het speelgoedland
vanuit het kasteel van Doornroosje

"We mogen alles hebben, alles is van ons
behalve dat lichtgevende doosje"

De stofzuiger die hoorde dit en hij kroop naderbij
"Je mag niet in het doosje maar je weet toch niet waarom.
Open jullie oortjes en luister eens naar mij.
Jullie pa wordt alsmaar slimmer en jullie blijven dom"
"In het doosje ligt de sleutel van de poort der geheimen
en de ringen die de koningen dragen
een wekkertje dat tikt tot het einde der tijden
en een zwaard om de dood mee te verjagen."

Fronske werd nieuwsgierig, ze bloosde en begon
jeuk in haar vingertjes te krijgen

Fonske zei: "Kijk maar eens, ik zeg het niet aan va
ik geef m'n erewoord dat ik zal zwijgen"

Maar vader die op voorhand wist wat de kindjes gingen doen,
vermomde zich in een tomatenzaadje

Hij kon alles horen, hij kon alles zien
want hij loerde door het sleutelgaatje

En Fronkse nam het deksel van het doosje af en zag
dat het lichtje een appel zat te eten

Het lichtje zei: "Kindertjes al wie hier van bijt,
die weet alles wat de anderen niet weten."

Ze beten met hun tandjes het appeltje in twee
en begonnen op het klokhuisje te kauwen
Fonske riep verwonderd: "Ik voel me al zo slim.
Ik zou mezelf een speeltuin kunnen bouwen."

Maar vader stormde binnen
er kwam donder uit zijn stem
en bliksmems uit zijn ellebogen

De kindjes zakten angstig tot hun knietjes in de grond
en voor't eerst kwam er regen uit hun ogen

Vader sloot de kleintjes in een diepe kelder op
tussen de spoken en de spinnen

En nooit of te nimmer mochten ze eruit
en vader kwam ook nooit of nimmer binnen

Dit alles stond in het sprookjesboek van de tovenaar
maar de blaadjes die zijn eruit gevlogen

Hij maakte ook de sterren en de aarde en de maan
maar ik weet niet of dat waar is of gelogen.