Verse 1
Üşüyor gözlerim kapaklarına sarıldıkça
İflas ediyorum her saat başı vuruldukça gözlerine.
Kara bulutlar ne zaman gider
kulaklarım çığlıklar hakimi
Gözlerimde umutlar var,
Açtım yine en son takvimi.
Vale sus...
Kim duyar ki çığlık sesini.
Yada kus...
Duysun alem nefretini.
Denedim her yolu baştan yürümeyi
Katran dolu ayaklarım sil geçmişi
Müptela bu gözler her belaya
Bu ne ilk ne de son hüzünlenişim.
Uyan...Uyan..
Dayan...Dayan..
Uyan...Uyan...
Dayan...Dayan...
Nakarat
Acı boyalı bir yağmur iklimi
Götürdüler benden herşeyimi
Alabora olmuş gemiler gibi
Nefes almak yakıyor ciğerlerimi.
Bi de bana sor ne haldeyim yine yağmur yağıyor yanaklarıma
Kar düşmeden ak doluyor veryansın
Kahverengi bildiğin saçlarıma.
Bir çığlık atsam duyulur mu?
Canımı yakan yalnızlığa...
Bende üzüldüm aslında
Baktığım yer kapkara.
Verse 2
Sesim çığlık yine sağnak yağmur yağmakta
Saçıma kader elleriyle aktan boya çalmakta
Bıktım bende ellerimle kağıt uçak yapmaktan
Korkar oldum günden güne doğru yoldan sapmaktan.
Hadi bak bak.
Gözlerimde nefret var
Ve bıktığım artık insanlara gerçekleri anlatmak.
Yada satmak,ellerimde olan herşeyi
Hepsini,canımı sıkan herşeyi.
Farklı diyarlar kuşatmak,insanlardan kaçmak
Lakin kaçmak fayda etse bir gün ecel korku saçmaz
Huzrun ellerinde bir gül,kapımı öyle çalsa bir gün
Belki gözlerim dolardı sabrım böyle taşmaz
Kaç...
Korktuğun kovalar hep seni
Sağ çıkar içinden kabuk tutmuş nefsini
Yırt bir an ne varsa çektiğin son resmini
Mavi gömlegin de dahil pantolon ve hepsini
Yada sus...
Şşştt ...Hiç bir şey söyleme...