Vefa - Enstürmantal

yaşamımdaki enstürmentaller aynı güllelerle sucuma
ağır gelen zinciler halin sokaktaki beter köpekler
içime vurdu yine bayram sevinciyle halim oldu hakim kovdu
yaşamamın isyan köşesinde derdime ortak oldun sırtıma
bir bıçakta sen koydun hayatın ağır darbelerine nasıl
yumruklar vurdun nasıl yüzün güldü acı çekmeden bilemessinki
yabancıların halinden anlayamassınki sen git çöp karıştır
o sevgilim deddiğin kasarın fotrafını elinde kırıştır
halimiz yine aynı koluna takmışın bi çıtır sanki nolacak
bir gün arkasına bakmadan yine bırkacak duyduğum sesler
kulaklarımda duymak istediğim özlü sözler sanki yamuk yollar
en iyi düzlükler vicdan azabı gibi yankılanıyor
kuyunun en dibi yine en hafif yerimizden hayat vurdu bizi
hani biz hiç ayrılmazdık ufak olayalarda darılmazdık kavga
ortamlarında takılmazdık uçurumun dibinden dönüp kaldık
Herkezi karşımıza almıştık aşkı hesba katmıştık sözler şiirler yazmıştık bu lanet olası şiiri yırttım yine parçalrını attım çöp tenekesine kabir azabı çekmişim en ağır suçları ben içimden geçirerek işlemişim ritimi tutturamadı ellerim
kendimi bildim bileli hislerim serseri hayat kanadı iki dizlerim
bende bilirim sevgiye ulaşmayı tatmayı en lanet olası şiirimi
yırtmayı atmayı ama cesaretim olmadı benim hiç bi zaman kabullenmeliyim
en kötü acılardan bir mutluluk çıkardan adam örnek aldım