Volkan Kanyılmaz - Yoruldum

Özlemlerimle yaşadım hep kayboldum son yolcuyum
Yalnız başıma yürüdüm dostum yok gözümü kapadım
Baktım üstüm başım yırtık kırık kolum kanadım
Bir gün doğdum bin gün öldüm ben volkandım söndüm ve
Her gece yanıma baktım rüya dedim gerçek sandım
Her gece odana baktım yoksun bir gün gelir sandım
Ne olur gel kurtar beni çok özledim seni
Kelimelerim tam burada düğümlendi sustum yeri
Yordu hayat beni yorgun düştüm tut benim ellerimi
Hep kaybettim yine de son kez gülsen görsem gözlerini
Yenik düştün kaderine baktım yorgun bedenine
Dayanamadım bana yardım edin isyan ettim ölümüne

Gel yanıma gönlüm yangın yeri beni sensiz bırakma
Dert benim hasret benim ne olur beni sensiz bırakma
Zor hayat çok yoruldum beni sensiz bırakma
Zor hayat çok yoruldum yoruldum
Masallarla büyüdüm ben dünya dönsün dursun ama
Bir gün varsın bir gün yoksun insan olsun dostun
Herkesi ben zannettim döndüm delik deşik postum
Seni kanlar içinde tanımadım bırakın o benim dostum
Gönlüm vurgun yeri gibiydi çöktüm açtım ellerimi
Dua ederim bazen isyan ederim affet beni
Hicran var bu gece biraz hava da soğuk yağmur var
Sokaklarda yalnız kalıp donup ölen mağdurlar
Anlam veremiyorum neden insanlar bana yaptı hep rol
Benim gibi iyiler saydı yerinde kötüler aldı hep yol
Neden mutlu olamıyorum kalbim temiz hakkım ve de
Kimsenin hakkı kimsede kalmaz elbet ölümü tatsın

Gel yanıma gönlüm yangın yeri beni sensiz bırakma
Dert benim hasret benim ne olur beni sensiz bırakma
Zor hayat çok yoruldum beni sensiz bırakma
Zor hayat çok yoruldum yoruldum