Vuslat - Yarın Çok Geç

Verse 1:
Mart'ın 19 u dışarıda sensizliğin soğuğu
İliklerme kadar işleyen soğuk değil onun kokusu
Ellerimde soldu,rüyalarıma son kez dokundu
Ve gitti öylece sustu bu can susuzluktan kurudu
Bir yudumluk hayallerimde muhtacım sohbetine
Dudaklarından bi kaç kelime duymak dünyaya bedelde
Bi seni elde edemedm… Onuda bıraktım ahirete
Seni benden çok seveni bul gömeyim kalbimi şu kabire
Dedin ya hani o gün epey kırmıştın kalbimi
Senden sonra hayatıma girip daha çok tanıyan var beni
9 Senemi feda ettim asıl sen tanımamışsın beni
Damarlarımdan sen akarsın kesseler şu bileklerimi
Şimdi ellerimde gördüğün kördüğüm bu gönlümün
Küllerine gömdüğüm törpüsüdür geçen ömrümün
Bu sabah uyandığımda,elimi tetikde gördüm
Boşver dedim değer mi ölümüm sanki onu üzer mi
Nakarat 2x:
Yarın çok geç herşey için hüzünün yerini alır tebessüm
Kendini ele verir gülüşlerim senden geriye resimlerin kalır
Dönüşü yok bu gidişlerin çaresi kalmadı serzenişlerin
Hayallerimle büyüdüm ben hayallerimi büyütemedim
Verse 2:
İşte böyle herşey,bulutlar ağlarmış meğer
Kalbim yaramaz bi çocugun oyuncağına benzer
Paramparça bi halde…yaralar içinde…
Ama sürekli gülümser ne kadar zedelense
Şimdi duman kapladı hatıraların yerini
Siliniyor yavaşça herşey her nefes tüketirken beni
Soruyorum değer mi özledin genede değilmi
Sakarlığı tutar ne güzelde kırardı kalbimi
Fiziken uzaktasın mesafeler girdi aramıza
Kızardın sürekli ben yaşadığın yere laf attıkça
O şehiri sevmiyorum çünkü seni hatırlatıyor bana
Sönüyor aşkın ateşi herşey sıfırın altında orada
İstanbulda… Bi kaç dost edindim kendime
Mikrofon elimde anlatıyorum seni sahnelerde
1-2′de dinleyenim var kim olduğunu bilmiyolar merak etme
Yetiyoruz bir birimize artık harbiden geriye dönme

Nakarat 2x:
Yarın çok geç herşey için hüzünün yerini alır tebessüm
Kendini ele verir gülüşlerim senden geriye resimlerin kalır
Dönüşü yok bu gidişlerin çaresi kalmadı serzenişlerin
Hayallerimle büyüdüm ben hayallerimi büyütemedim