Yaşar Kemal - İbiş'in Ağıdı

Avluya konak tutturmuş
Merdivenin düzle diyor
Bedir kızı kurban demiş
Deli aliyi nazla diyor

Kadanı alayım döndü
Ört düştü ciğerim yandı
Düşman başına vermesin
Bavulda pırtısı geldi

Kadanı alayım eşe
Yüzünde zülüf menekşe
Bunu duysa ne der ola
Ankarada ismet paşa

Gider antebin yoluna
Gelir hemite eline
Dargın mısın bire yiğit
Pırtıyı saldın geline

Antebin büyük pınarı
Akar bulanı bulanı
Safiye bunun bacısı
Ağlar beleni beleni

Çıktım gediğe değnedim
Antep dumanlı dumanlı
Eşime ölük diyorlar
Kalbim gümanlı gümanlı

Antepte de ova yazı
Koyuna karışır kuzu
Sana diyom garip eşim
Yol bekliyor emmin kızı

Evimizin önü ceyhan
Dalga vursam alır m'ola
İbiş benim emmim oğlu
Mektup salsam gelir m'ola

Yaz geldi çiçek açıldı
Zaten olanlar seçildi
Düşman başına vermesin
Bavulda pırtı açıldı

Kara tiren tez getirir
Soluk soluğa yetirir
Kip hasanın oğlu hasan
Acı haberin yetirir

Dizimde antep yarası
Bulunmaz bunun çaresi
Dolanır dolanır gelir
Yiğidin deli babası

İlahi kesile başım
Bir feleğe kaldı işim
Antebe güveniyordum
Orda da yoğumuş eşim

Ali gelir memet gelir
Benim eşim nerde kalır
Şöyle yiğidin gelini
Ölmez ama deli olur

Kırını tımar eyler iken
Yağız azgın azgın değner
Sene bitti gelir diye
Emmisi eşeyi eğler

Nider kızcağızım nider
Bu bize allahtan kader
Evini emanet etmiş
Osman andırınlı gider

Evleri ceyhana yakın
Dalga vurur sakin sakin
Emmim oğlu takım giymiş
Kuluncunda döküm döküm

Tutmuyor atının dizi
Görmüyor mu onun gözü
Sana diyom garip eşim
Kadan alsın emmin kızı

Kızlar halaya dizilmiş
Sen de mi atacaksın para
Kadanı alayım kızım
Eşini antepte ara

Emmim oğlu düğün kurmuş
İki düğün iki köçek
Yaradan ölmüş diyorlar
Hani ya cebinde bıçak

Oturalım karşı karşı
Buraya açılmış çarşı
Babam oğlu gelir iken
Ağlayarak çıkarım karşı
Yaz geldi bahar erişti
Koyun kuzuya karıştı
Böyle düğün kurulur mu
Kızlar karıya karıştı

Ağlama kızım ağlama
Hepsi de allahın işi
Hele görseniz ibişi
Ağzında parlıyor dişi

Sabahnan ibiş gelince
Altında atı çığış çığış
Kadanı alayım oğlum
Bin atına şöyle savuş

İlahi istanbul bata
Bolu köyü daha öte
İbişinen izzet gelir
Isıcak da tüte tüte

Alnında kara kakülü
Bende koymadı akılı
Cahil giden kara ibişim
Şapkası telde takılı

İbiş izzet ilen gezer
Ak elleri yazı yazar
Kurban ol'rum kar' ibişim
Söylemişler değmiş nazar

Pırtısını şahit vurdum
Zonguldağa gitsin diye
Emmisinin oğlu hacı
Öldüğünü bilsin diye

Kadanı alayım işlik
Ben de alamıyom dışlık
Babası yanına gitti
Bin lira da koydu harçlık

Evlerinin önü asma
Asmanın dalını kesme
Emmim oğlu kar' ibişim
Darılıp da bana küsme

Gelinimin adı eşe
Duluğunda altın köşe
Bunu da duymuş ağlıyor
Ankarada ismet paşa

Odasında yanar ışık
Sofrasında ağlar kaşık
Kınaman obalar beni
Kızım sallamadı beşik

Sürünürüm sürünürüm
Ben çemberi bürünürüm
Eller kayınım dedikçe
Ben kimlere yerinirim

Yattığın yerlerde yatmam
Yorganı üstüne atmam
Kurban olam emmim oğlu
Babamın evine gitmem

Eşe de beni çok yakıyor
Şu kız gözüme bakıyor
Ben buradan varır iken
İbişim karşı çıkıyor

Antebin kıvrım yolları
Dumanlıdır şu dağları
Minnetçi olsa gelir m'ola
Antebin büyük beyleri

Amanınız bize n'oldu
İbişin gül benzi soldu
Kurban olurum memet ağam
Oradan telefon vurdu

İbiş yatar dalgın hasta
Osman buraya geldi posta
Gelin seni kör ederim
Gül yollasan deste deste

İbişimin ord' ölmesi
Gelinimin dul kalması
Düşman başına vermesin
Bavulda pırtı gelmesi

Gider antebin eline
Gider babası yanına
Gelin buna dargın m'ola
Pırtısın salmış geline

Çıkmış antebin eline
Talim eder döke döke
Sabah ibiş oğlan gelir
Kır at başlık çırpa çırpa