Yaşar Kemal - Medine'nin Ağıdı

Gel kalender şurdan otur
Ahmet sen kazmayı getir
Garib imiş ak medinem
Mezarın ucunda yatar

Üstüyün çalısın açtım
Yakayın düğmesin çözdüm
Amanın kızım amanın
Yavrum benden vaz mı geçtin

Dolandım da şu dağların ardından
Ak medinem deli oldum derdinden
Gerisine yanmıyom
Kertenkele çıktı burnundan

Al gelinim al gelinim
Al yanağı bal gelinim
Latifim odadan gelir
Karşısında gül gelinim

Çıktım çınarın bendine
Çağırdım kendi kendime
Anan gelir ak gelinim
Doğan ayın on dördüne

Kapısı ağır sekili
Odası amber kokulu
Latif dedik de vardık
Yanı hacılı fakili

Kızımın kaftanı yeşil
Gün doğar da ışıl ışıl Şimdi karışır kumlara
Kızım beliğini devşir

Kızımın kaftanı sarı
Sallansa da gezse bari
Böyle görür ölüsünü
Yabancıya veren deli

Göksünden kalktı da kızım
Göç geliyor dizim dizim
Emmili dayılı kızım
Afşar elleri de bizim

Göksünden de kalktım geben
Seni karsa verdi baban
Ha çobana vara idin
Elimizde yok mu çoban

Esefim atın eğerler
Ahmedim damdıra teller
Zalım imiş bizim eller
Vermezsen ölmezdi derler

Kudretten harman savrulur
Yabası yok küreği yok yeli yok
Oturmuş da ak medinem ağlıyor
Emmisi yok dayısı yok ili yok

Karlı dağlar karsız dağlar
Karı erir suyu çağlar
Garib imiş kızcağızım
Basmac' oğlun görmüş ağlar