ey insan artık uyan
kalk bu karanlık ölümcül
bu kör sağır uykudan
bak toprak ana
bu gök deniz bağırıyor
feryat figan
yeryüzü kara duman
gök yeşil değil betondan
yarattığın taş orman
dur doğa da düşer bunu
bir gün hesabından
ey vicdan uyan uyan
dön bu hırs bu kin bu öfke
bu yağma bu talandan
yok bir değeri varlığının
zulümle nam salmışsan
bir başına kalmışsan