Yener Çevik - Kumbarada Birikenler

Eylül sonu ekim dedimi
Sonbahar geldi gene tuttu elimi
Uzun bi sessizlik sesi filmi
Karadüzen bağlama bozlak mevsimi
Üşümüş dilimi sıcak çay ısıtmış
Rüzgar şarkı söylüyo adı ıslıkmış
Ne güzel dimi hafif ve salınık
Dertlerime yol verdim yok onlar artık
Şimdi saat sekizi azcık geçiyo
Kimi sevap kimi de haram içiyo
Ben romeo değilim juliet arıyan
Sen neye inanmak istersen ona inan
Kısık göz kısık ses pazar günü
Kerem ve meriç kardeşimle geçirdim dünü
Bu yazımın günlüğü tüm kışlara
Selam olsun kurşini kanatlı kuşlara

Nakarat:
Kumbarada biriken bozukluklar gibi
Darmadağın yalnızken insan
İki cümle kursam sonbaharda
Sen sansanki geldi NİSAN


Yatalak geçirdiğim 1 seneye
Ekleyiver yazdığım tüm şarkıları
Kalplerimiz ya kırık ya yaralı
Ben anladım olayı yalnızlığa sarılıp
Bir yerden tanıdık gelebilir sana
Gölgen bile yok ışıklar kapandığında
Konuşcak bişeyde kalmadıda sanki
Her satırda özlem ve hasret saki
Dolduruyo gırtlağıma kadar yine beni
Düşünmüyom desemde düşünüyom seni
Açtım gene bir paket tütünü yeni
İçiyom ciğerime ciğerime seni
Neyse ben hiç darılmadım ki sana
Harbidende kavuşmadım ki sana
Kader nasip böyleymiş be güzelim
Tek bastonumlada ben güzelim

Nakarat:
Kumbarada biriken bozukluklar gibi
Darmadağın yalnızken insan
İki cümle kursam sonbaharda
Sen sansanki geldi NİSAN