Halkım ben, parmakla sayılmayan
Sesimde pırıl pırıl bir güc var
Karanlıkta boy atmaya
Sessizligi aşmaya yarayan
Olu, yigit, gölge ve buz, ne varsa
Tohuma dururlar yeniden
Ve halk, topraga gömülu
Tohuma durur bir yerde
Bugday nasıl filizini surer de
Çikarsa toprağın üstüne
Guzelim kırmızı elleriyle
Dessizligi burgu gibi deler de
(Bir siginak arayan ormanda)