Yılmaztürk - İz

Verse 1:
Sıkıntımı hiç anlatmazsam patlıycak gibiyim
Psikoterapi aşamasından sonra dostum hiç de iyi değilim
Bilemediğin bir sebepten yok olmuşsan sen de
Aslında fazlasıyla sebep var benim hala bilmediğim
Yeniden karalıyorum hafızamı bu yüzdeen,
İstiyorsan geçmişimi gözlerimden izlee
Kırmızı değilseler, tabii ben de öyle (hahhaa)
Bu yıkıcı aşkı silememiştim, kolay vermem öyle
Kalbimde bir keçinin inadı,
Bilinç altımda beslenen bir azrail senaryosu
Karnımda asrın ağrısı, her an sızı !
Bir an sızıp rüyalarımdan gelmen tek can hırsızım
Kararsızım bu yüzden bu kabus bi bitmek bilmedi
Sanıyosun ki sevgilinle ne yaptığını görmedim
Beni görmeyin, ki mümkün değil lakin hala ölmedim
Kadehte dudak izin, vicdanında yanan his benim
Nakarat:
Düşünüp durdukça yanar canım
Bu yokluk yakar benimle yanar yanında kalan
Ve asar surat kader, aşar boyumu
Kalbimde derinleşti bu iz seçemiyom sonumu
Bu kaderin bir oyunu
Benden gitsen dahi gitmemen aklımdan !
Ve hala yok olmuşken yitmemek kahrımdan
Her bir kahrım için binlerce ahım var Verse 2:
Elimden bir kalp aldın ve bir kahpe verdin
Ben koyu kırmızıyım, sen açık kahve rengi
Bu muydu aşk dediğin , yarım kalmış;
Bir adam ve renksiz dünyasıyla yüzleşmeye, ne dersin?
Bende fazlası var, itiraf edemediğim
Son bir kez konuşmak ilaçlardan daha yeterli
Bunu anladığım günden beri umudum yitti
Sağır bir haziran odama çığlıklar getirdi !
Gözlerin buğulanmış sanmıştım yanlıştı
Aynıydın, 40 gün sonra başka birinin arzusu
Kabustu diye uyandım ve gerçekten baktığımda;
Kabuslarım başımdaydı gerçeği kan kustum
Buzlaşmış ellerin çok farklı
Geleceğimin içinde binalar yıkılmış,
Benden giderken yürüdüğün iz aynı
Bu yüzden peşindeyim, yani senle aynıyım !
Nakarat:
Düşünüp durdukça yanar canım
Bu yokluk yakar benimle yanar yanında kalan
Ve asar surat kader, aşar boyumu
Kalbimde derinleşti bu iz seçemiyom sonumu
Bu kaderin bir oyunu
Benden gitsen dahi gitmemen aklımdan !
Ve hala yok olmuşken yitmemek kahrımdan
Her bir kahrım için binlerce ahım var