Zayi - Manidar

Zahiri bir efkar anlaşılır telafuzumdan
Ve ruhun mübaşeret yalnızlığın tayakuzunda
Bu rüya bozulmaz sanarsın keza hakikat barındıran
Şu nahiyem bi esaretin taaruzunda

Zamanla duyguların yangın olup söndüğü dertler
Çıkart o insanlığını kahpeliğin gömdüğü yerden
Bi zafer bekleme bu gerçekliğin gördüğün belli
Kaderin ağlarını perçinleyip ördüğü bendim

Ve kendi yalan dünyanda sen var et gerçeklerini
Bir köpek gibi kopardım saadet zincirlerimi
Geçir bütün tutkularına ihanet pençeni
Gıbabında heyula sandığın kıyamet sence ne

Bir son değil bencede eminim varlığım payidar
Gör şu vebalimin arafında kaldığın aşikar
Hemde müebbete tutsak gibi metahet aşina
Bütün haksızlıklar eşlik eder adalet şarkına

Nakarat:
Bugün her şey garip ve bir o kadar manidar
Gelecek kaygısı sardı beni galiba
Büyüdükçe anlıyorum san
Hayatın yükünü ve dertlerini sırtlıyor insan


Bu kervan gider gelir hüsran bulur döndüğümde
Hangi saray sahibinin gözü var bu çöplüğümde
Hangi ordu bir hicrana yenişmiştir
Bütün inançlarını yalan bu toprağa gömdüğünde

Tükenmişliğin ıslıkları çıkar dilimizden
Ve intikatamla beslenirsin esaretle ezilirken
Sevebilmek zor yeniden
İçinde maziden bıraktığın o fahişeler gezinirken

Sen yalanın sarhoşun dergahından atıldın
Çünkü ruhun bir kadının güzelliğine kapıldı
Bizler masumiyet denizinde yüzerken
O menfaatçi insanların oltalarına takıldık

Atılıp kendimi götürmüşüm sevdiğim bi yere
Tükürmüşüm zengiliğine
Sana kendime anlatmaya yetmiyor bu yer
Manevi eksiklikten inandık biz sevdim diyene

Nakarat:
Bugün her şey garip ve bir o kadar manidar
Gelecek kaygısı sardı beni galiba
Büyüdükçe anlıyorum san
Hayatın yükünü ve dertlerini sırtlıyor insan