Zeus Kabadayı - Ayıplama

Verse 1:
Yüzüne gülümser, ve sonra terkeder bu şehri inanamazsın.
Nerde sevdiğin? Nerde yoluna kurban olduğum?
İçince geçmez desem de inanmıycan
Bari az iç yavrum diyecek annen bırakmıycan.

O zaman önündeki şişeyi al ve yeminler et
Sakın ben olmasam gözlerinde varsa nefret,
Bırak gitsin aksın hepsi,
İnan ağlayınca ayıplanacak olan sen değilsin!

Bırak böyle bitsin sevgi karanlıktır,
Zaten aydınlık da olsa boşa bakarsın biraz yanarsın.
Ölüm kapıyı çalsa koşar butona basarsın.
Kafamdan atamıyosan durup durup kanarsın.

Öyle yarana tuzunu bas ki sönsün ateşler,
Arkasından mutluluklar dile, gömdü desinler.
Sevgi zor iştir başarmaktır mesele.
Benimle olmuyorsan sahiden senden bana ne?

Nakarat:
Yok, gözümden akan bu yaşlar neden diye
Sor, elimden gelse ben çıkıp gelicem oof bu defa.
Verse 2:
Bana ne diyorduk tabi, başka kaçış bulamıyorduk.
Biraz durduk ve sustuk sonra konuşmadık hiç.
Fakat içten içe suçlar aramadık mı?
Gecenin ortasında ondan gizli evine gidip bakmadık mı?

Hatta uyuduk orada, saatlerce bekledik.
Bi camına çıksa bari güzel yüzünü özledik,
O da yeterdi be bir geceye doğru esnesen
Güneş doğar sokağa bir de bakıp gülümsesen!

Yani unuttum desen de unutmadım,
Tamam kandır kendini inan buna böyle daha iyi.
İnan ki geçmiyor acı inan ki yanıyosun.
Nerden mi biliyorum ben? Çünkü susup dalıyosun.

Hayallerini yakma bari benim için,
Ben bir dünya kurdum ortasında sen başka kimse yok
Şimdi onunlasın canın sağolsun
Tek istediğim iyi baksın sana. EYVALLAH..

Nakarat:
Yok, gözümden akan bu yaşlar neden diye
Sor, elimden gelse ben çıkıp gelicem oof bu defa.