Zorba - Rakip

Her bi sendrom sonunda vur yetime
Önlerinde kongreler carpilan bu düzene dur desene
Cok azi insan kalabilmis kabileler bin yillardir yörüngede
Döner basin senin durmaz aklin kayip
Parcalari bulcan etcen bütün
Yeri gelcek delinecek vücudun belki buna magruz kalcak götün
Aslini görünce isin ah bi mermi olsa sözün
Bir binanin tepesinden stil serbest düsüs
Kaybetmedik degil kaybi görmek iyi
Söylenecek her bahane birsey getirmicek geri
Dönüsü olmayan bu yollar engebeli kaldirip tüm engelleri
Almadan bir damla bile kan lekesi geccek kac nesil
Geceleri her sokakta bi ani, her sokak konusur
Dili yoktur ama göze gözdür durumu
Yasanir tek gösterimlik sonsuz oyun üzerinde
Kimine ev olur kimine sahne bazen hastane
Cik göster hayat senin
Yaptiklarin yapabildigin
El sikiyle gerdege girip Görme beni kendine rakip
Istanbul, izmir, Köln, Berlin
Devam ettim geldim
Yürüttüm ben hep tek basima bu yalniz harbi
Dört istasyonlu bi hayat ve hayli bitap halim
Bakarken arkadasindan suskundu ahali
Kazimaktan asindi tirnaklarin
Icra edip rapi hakkini ver calis bagirirsam duyarmisin
Bana onun iyiligi dokunmasin, Davul olcak derisi
Gergin lakin hacmini korusun bozulmasin
Cikar kalem ortaya yazar yazi, gelir kayif
Akarsuyum yolum belli kistan gecer bulur yazi
Suur kayip sazan olmus gurur duyar surat gitse kalir utanci
Elllerinde son bulacak insanlarin yarini
Bak dünya ya karsitim sonsuz inancim
Yanimda kalanlarla baristigim
Cok yol gittim disaridaydim bi yerlerde
En sonunda zorda olsa buldum ihtiyacim olani